Na het instorten van de staatsstelsels in Midden en Oost Europa nam het geopolitiek touwtrekken in de 80er jaren
een hoge vlucht.
Voor Europese kapitaalgroepen ging het daarbij om geopolitieke uitbreiding, goedkope arbeidskracht, toegang tot agrarische gebieden en mineralen en terughalen van de voormalige Europese koloniën van vóór 1940.
Voor Rusland ging het om het in standhouden van een militair en economisch neutrale bufferzone richting de Navo toe.
Deze tegenstelling bestaat in 2025 nog steeds.

Ukraine
Ukraine verklaarde zichzelf in 1991 onafhankelijk, in deze omvang als staat voor het eerst in de geschiedenis.
De aloude Westelijke interventies werden prompt verhevigd om grip te krijgen op de Oekraïense landbouw en grondstofvoorraden.

De staatsindustrieën kwamen in bezit van -soms corrupte- Oekraïense oligarchen en buitenlandse investeerders. Grote landbouwbedrijven kwamen in Westerse handen. Westerse handelshuizen beheersten de uitvoer van agrarische producten. Er was sprake van kapitaalvlucht. De wisselende politieke uitkomsten na verkiezingen in Ukraine en ook de andere Midden-Europese staten zoals Polen, Tsjechië, Georgië, Hongarije en Slowakije werden in het Westen uitsluitend geopolitiek vertaald in pro EU of pro Russisch.

Ten gevolge van de zwakke economische vooruitzichten en onbetrouwbare, corrupte overheid, met daarbovenop de burgeroorlog, trok in ruim 30 jaar een kwart tot een derde van de bevolking weg. Waren er in 1991 nog 52 miljoen zielen geteld, in 2024 waren dat er nog geen 38 miljoen.

Rusland
In het Jeltsin tijdperk (1991-1999) was het een uitverkoop van Russische bedrijven en grondstoffen. Maar vanaf 2000 werd vrij kapitaal verkeer en buitenlandse inmenging in Rusland aan banden gelegd. Dit afsluiten van Rusland voor buitenlandse kapitaalgroepen werd voor de Navo en de USA aanleiding het aantal provocaties op te voeren richting ‘Evil Empire Russia’. Daarin is Ukraine de speelbal.

hernieuwde Koude Oorlog
Na 2000 nam de conflict opbouw vanuit het Westen geleidelijk toe. De interne politieke blokkades en verlamming, daarbij de verdiepende sociale problemen in de USA werden verdoezeld door zwaar te profileren op de kwade buitenwereld.
Dat resulteerde in Amerikaanse diplomatieke en militaire pesterijen richting Rusland. De opbouw van uitgelokte reacties, over en weer, vormden een diplomatiek, militair en propagandistisch partijtje armpje drukken. Uiteindelijk heeft Rusland daarin de Zwarte Piet genomen.

De Amerikaanse uitnodiging in 2008 om Ukraine in de Navo op te nemen, was daartoe de laatste druppel. Omdat
de consequentie daarvan zou zijn dat de economische toegang voor Russische belangen -en marine basis Sebastopol- naar de Zwarte Zee geblokkeerd zouden worden door de Navo. Eenzelfde inzet van het Westen zoals in de Krim oorlog van 1853. Daarop bezette Rusland in 2014 de Krim.

Navo opbouw aan de oostgrens
In 2017 legerde de Navo troepen in de Baltische staten. Amerikaanse langeafstand wapens werden aan de Russische grens geplaatst, in strijd met de in 1989 gemaakte afspraken tussen USA en Rusland. Ondanks de herhaalde Russische bezweringen dit vooral niet te doen. De USA zelf heeft permanent ongeveer 100.000 troepen in Europa staan. De Navo heeft in totaal 315.000 troepen aan Russische oostgrens gestationeerd, waarvan 30.000 ‘op oefening’ in Noord Noorwegen. Januari 2022 bracht USA 8.500 troepen in Polen in paraatheid.

Al begin 2014 bombardeerde het Ukraïens regeringsleger Donetsk en Luchansk in Oost Ukraine, waar de bevolking zich van Ukraine afgescheiden had verklaard. Februari 2022 greep Rusland in ten behoeve van de ongeveer 9 miljoen etnische Russen onder die bevolking. Daarmee ligt de Ukraine oorlog vanaf 2022 in het verlengde van deze door de Ukraïense regering openlijk ingezette burgeroorlog.

Rusland was in 2014 niet voorbereid op een Ukraine oorlog.
De Navo en USA wel.

In feite is de Navo na 1985 nooit opgehouden met provoceren en het voeren van een schaduwoorlog tegen Rusland. Luisterposten en militaire spionage zijn steeds op niveau gebleven. In Noord Noorwegen heeft de Navo alle jaren tot aan 10.000 troepen bij de Russische grens gehouden.

grondstoffen

De Ukrainse oorlogvoering bleef op de achtergrond steeds aangestuurd door de USA met militaire inlichtingen, satellietcapaciteit, Amerikaanse luchtverdediging (Patriot), (Himars) en aanvalsraketten op de lange afstand (Javelin). De massale inzet van drones betekent militair gezien een oorlog waarin geheel nieuwe technologieën worden uitgeprobeerd.

Na de ruzie over Ukraiense grondstoffen tussen Trump en Zelensky in maart 2025, schortte USA de militaire hulp op. Aan het front bleek toen dat de Amerikaanse en Britse satelliet informatie over troepenbewegingen in Rusland
cruciaal was voor de Ukraiense oorlogvoering.

Later in 2025 heeft Ukraine alsnog een grondstofdeal gesloten met de USA.
Dat verving de afhankelijkheid van Russische bedrijven door afhankelijkheid
van Amerikaanse bedrijven. Zonder dat de bevolking daar iets wijzer van zal worden.

USA eist grondstoffen als betaling voor geleverde spionage en technologie

donaties

Genoeg bedieningspersoneel en onderhoudstechnici voor de buitenlandse wapensystemen kan Ukraine nooit gehad hebben. Het aantal buitenlandse huurlingen aan Ukraiense zijde is onbekend, maar gezien de enorme hoeveelheid gedoneerde, maar zeer verschillende wapensystemen met ieder een eigen logistiek, bediening en onderhoud,
moeten het er zeer veel zijn. Tenzij dit verouderd arsenaal weer is doorverkocht of nutteloos staat door te roesten.

Een groot deel van de Ukraiense bevolking vecht niet eens mee in het Ukraiens leger. Een deel geeft geen gevolg
aan de oproep voor het leger. Dienstplicht bleek al een paar keer een politiek veel te gevoelig onderwerp.
Zo wordt de oorlog gevoerd over de ruggen van het Ukraiens volk en land heen, door vooral Westerse huurlingen, instructeurs, adviseurs en militair-tactische specialisten. Militair gezien is de Ukraineoorlog voor hen een praktijk test voor krijgskunst en de moderne Westerse wapensystemen.

Westerse militairen draaien vermomd als vrijwilliger aan de knopjes

EU een vazal
De Navo -met USA als doorslaggevende factor- begon de oorlog in Ukraine.
De EU als handelsblok met een eigen munt, is politiek, financieel en economisch geen eenheid, heeft ook geen leger en stelt zich geopolitiek afhankelijk op van de USA. Toch nemen de Europese landen en de Europese Commissie
de oorlog over, om toegang te krijgen tot goedkope arbeidskracht, de landbouw en de grondstoffen.

Europa stuurt heel veel wapens, doet financiële beloftes, maar neemt vooral geen initiatief tot vredesonderhandelingen en wees alle andere initiatieven tot wapenstilstand af. Europese landen laten de Ukraieners in onzekerheid bungelen en dragen er toe bij dat hun land wordt verwoest.
EU heeft beloofd om na beëindiging van de oorlog, Ukraine in de EU op te nemen en weer op te bouwen. Dat zal
een splijtzwam worden binnen de EU, omdat dit alleen ten koste kan gaan van de EU structuursubsidies aan de buurlanden van Ukraine.

destabiliseren
De Navo is in 1949 speciaal opgericht om hoe dan ook de tot voor kort geallieerde bondgenoot Rusland militair af
te dreigen.
In de Koude Oorlog was het vanaf de 50er jaren de Amerikaanse politiek om de landen aan de rand van de Sovjet Unie te destabiliseren. Met voortdurende propaganda, inmenging en interventies werd de bevolking in de Russische invloedsfeer in Midden Europa politiek beïnvloed en verdeeld. Zo ook in de Kaukasus en in de Baltische staten.
Zulke ontregelingen resulteerden na 1990 in Georgië en Ukraine tot turbulente, steeds van politiek kamp wisselende presidenten en regeringen, na weer nieuwe verkiezingen. Tot uiteindelijk burgeroorlog.

vijandbeeld
De huidige machthebbers in de kleine Baltische nieuwe-Navo staten -met een etnisch Russische minderheid- zetten zich nadrukkelijk af tegen de voorbije politieke verhoudingen. Dat resulteert in een over-conformeren aan de anti-Rusland retoriek en inzet op het verhogen van de bewapening voor het eigen politiek overleven. Zij zwepen het vijandbeeld op.

Opvallend dat de Europese Commissie commissarissen uit juist deze landen het oorlogs- en buitenlands beleid in handen heeft gegeven. Zo jaagt de EU de Ukraine oorlog aan. Alleen de wapenindustrie behaalt daar voordeel mee.

conclusie:
USA en de Navo zijn in Europa de agressors

wapenleveranties gaan door tot aan de laatste Ukrainer

Ukraine en haar bevolking worden achteloos opgeofferd

onverantwoord
Industrialiseren door middel van een Navo norm heeft een groot gevaar. Want als Westerse militaire organisatie
houdt de Navo er een geheel eigen ideologische en geopolitieke doelstelling op na. De Navo is opgezet om kernmogendheid Rusland te bestrijden. En zolang er geen openlijke oorlog wordt gevoerd, blijft er geprovoceerd worden om uit te proberen hoe ver de Navo kan gaan zonder tegenstand te ontmoeten.

Amerika als dominante factor binnen de Navo voert haar strijd tegen Rusland op Europese bodem. Daarmee is niet alleen de Ukraiense bevolking op het spel gezet, maar de gehele Europese bevolking.
Europese beweringen dat Rusland militair verslagen moet en kan worden met conventionele wapens, maakt op zijn gunstigst juist Europa tot slagveld.